Bir gün, bir adam Peygamber Efendimiz (asm)’in yanına gelerek, “Size dünya ve ahiretle ilgili soracak sorularım var.” der. Bunun üzerine Peygamberimiz o kimseye, “Ne istiyorsan sor.” buyururlar. Ardından o kişi ile Peygamber Efendimiz arasında bizim de pek çok dersler çıkarabileceğimiz şu diyalog yaşanır:- İnsanların en zengini olmak istiyorum. Ne yapmalıyım?- Kanaatkâr olursan insanların en zengini olursun.- İnsanların en hayırlısı olmak istiyorum.- İnsanların en hayırlısı, insanlara faydalı olandır. Sen de insanlara faydalı ol.- İnsanların en adaletlisi olmak istiyorum.- Kendin için istediğini insanlar için de istersen, insanların en adili olursun.- İnsanlar içinde Allah’a en yakın, O’nun en has kullarından olmak istiyorum.- Allah’ı çok zikredip anar ve hatırlarsan, o zaman Allah’ın en has kulu olursun.- Muhsinlerden, iyilik edenlerden olmak istiyorum.- Allah’a, O’nu görüyor gibi ibadet et, her ne kadar sen O’nu görmesen de O seni görüyor.- İmanımı kemale erdirmek istiyorum.- Güzel ahlaklı olursan imanın kemale erer.- Kıyamet günü nur içinde haşrolmak istiyorum.- Hiç kimseye zulmetme, kıyamet günü nur içinde haşrolursun. Önce kendine ve insanlara merhamet et ki; Allah da sana merhamet etsin.- Günahlarımın azalmasını istiyorum.- İstiğfar ederek günahlarının bağışlanması için Allah’a yalvarırsan günahların azalır.- İnsanların en kerimi olmak istiyorum.- Allah’a kullarını şikayet etmezsen insanların kerimi olursun.- Rızkımın bol olmasını istiyorum.- Temizliğe devam edersen rızkın bol olur. - Allah ve Resulü tarafından sevilmek istiyorum.- O zaman Allah ve Resulü’nün sevdiklerini sev, sevmediklerini de sevme.- Allah’ın bana kızmasından kendimi korumak istiyorum.- Kimseye kızmazsan Allah’ın gazabından ve kızmasından kurtulursun.- Duamın kabul edilmesini istiyorum.- Haramlardan sakınırsan duaların kabul olur.- Allah’ın beni başkalarının yanında rezil etmemesini istiyorum.- Namusunu koruyup iffetli ol ki; insanlar yanında rezil olmayasın.- Allah’ın ayıplarımı, kusurlarımı örtmesini istiyorum.- Kardeşlerinin ayıplarını örtersen, Allah da senin ayıplarını örter.- Benim günahlarımı ne siler?- Gözyaşların, hudûun (saygıyla Allah’a kulluğun) ve hastalıklar.- Allah yanında hangi özellikler daha faziletlidir?- Güzel ahlak, tevazu, belalara sabır ve kazaya rıza.- Allah yanında en büyük günah hangisidir?- Kötü ahlak ve Allah’ın emirlerine karşı gösterilen cimrilik.- Rahman Allah’ın rahmetini ne coşturur?- Gizliden gizliye sadaka vermek ve sıla-i rahim (akrabaları ziyaret ve görüp gözetmek).- Cehennem ateşini ne söndürür?- Oruç. (bk. Kenzu’l-Ummal, a.y.; el-Hakim et-Tirmizi, Nevadiru'l-Usul, 1293 baskısı, s. 325)

Habersiz uçup gitmekten korkuyorum… Arkamdan dökülen gözyaşların hakkını nasıl öderim bilemiyorum. Uzunca bir süre sonra sevdiklerimin habersiz uçuşunu izlemek korkutuyor beni… Ardımdan damla damla dökülüşlerini gören çaresiz gözlerim,  damla damla serinletiyor kirpiklerimi. Hakkını veremediğim sözlerin,  düşünüp de soramadığım cümlelerin içine gömülmüşüm,  tek fark aramızda kara toprağın olmasıymış meğer… Soruların cevaplarını eksik verirken, eksik kıldığım namazlarım geldi aklıma. Evet hak etmiştim,  kolay sandım, erteledim durdum. Rabbim affeder deyip günaha girdim. O kadar ağır, o kadar yıpratıcı ve o kadar da acımasız olan bu duygu Rabbimle arama duvar örmeye çekinmiyordu bile. Dünyalığın dünyada kaldığını kafama iyice sokuşumun üstüne gökten inen azap perdelerini araladı gözlerim… Dur diyen gözlerim, yanmaya hazırlanan bedenim, harama uzanan ellerimin yalvarışlarını duymaz oldum... Ölenle ölünmez derler sanki yaşayanlar ölü değilmiş gibi.  Taputumun üstündeki çiçekler battı gözüme  rengarenk hepsi, kabrimin karanlığı bastırır bu renkleri. Alın geri götürün diyemeden gölgeleri süzüldü kaldırımlardan… Taputumu taşıyacak dört kişi bile bulamayacak kadar boş yaşamışım, öbür yaşamda görüşmek üzere, taputumu donattığınız çiçeklerin yanışını izlemek üzere…    

Habersiz uçup gitmekten korkuyorum… Arkamdan dökülen gözyaşların hakkını nasıl öderim bilemiyorum. Uzunca bir süre sonra sevdiklerimin habersiz uçuşunu izlemek korkutuyor beni… Ardımdan damla damla dökülüşlerini gören çaresiz gözlerim,  damla damla serinletiyor kirpiklerimi. Hakkını veremediğim sözlerin,  düşünüp de soramadığım cümlelerin içine gömülmüşüm,  tek fark aramızda kara toprağın olmasıymış meğer… Soruların cevaplarını eksik verirken, eksik kıldığım namazlarım geldi aklıma. Evet hak etmiştim,  kolay sandım, erteledim durdum. Rabbim affeder deyip günaha girdim. O kadar ağır, o kadar yıpratıcı ve o kadar da acımasız olan bu duygu Rabbimle arama duvar örmeye çekinmiyordu bile. Dünyalığın dünyada kaldığını kafama iyice sokuşumun üstüne gökten inen azap perdelerini araladı gözlerim… Dur diyen gözlerim, yanmaya hazırlanan bedenim, harama uzanan ellerimin yalvarışlarını duymaz oldum... Ölenle ölünmez derler sanki yaşayanlar ölü değilmiş gibi.  Taputumun üstündeki çiçekler battı gözüme  rengarenk hepsi, kabrimin karanlığı bastırır bu renkleri. Alın geri götürün diyemeden gölgeleri süzüldü kaldırımlardan… Taputumu taşıyacak dört kişi bile bulamayacak kadar boş yaşamışım, öbür yaşamda görüşmek üzere, taputumu donattığınız çiçeklerin yanışını izlemek üzere…